Ik werd laatst wakker met een vraag die ik graag aan anderen wil stellen. Wat wilde je worden als je later groot was?
En toevallig zag ik die vraag op LinkedIn ook langskomen. LinkedIn bestaat 15 jaar en vraagt wat ik wilde worden toen ik 15 was.
Madonna
Nou eh…..Madonna natuurlijk (in 1986 wilden bijna alle meisjes Madonna worden of de Dolly Dots).
Maar ik begreep ook wel dat dat niet kon. En zingen kan ik jammergenoeg ook echt niet. Dus bedacht ik dat ik reisleider zou worden. Niet omdat ik het leuk vind om klachten van mensen af te handelen, van alles te regelen en slecht betaald te worden, maar omdat het me de makkelijkste manier leek om veel van de wereld te zien. Ik was altijd al gek op lezen over andere culturen en landen en groot Boudewijn Buch fan (vooral vanwege zijn kennis en passie voor zijn vak). Tienen voor Aardrijkskunde waren standaard.
Radio dj en schrijver
Radio-dj en schrijver kwamen daar vlak achteraan als droombanen. Als bloggen en vloggen toen al hadden bestaan had ik daar zeker iets mee gedaan. Vanaf het moment dat ik wist hoe je rec en play tegelijk moest intoetsen, maakte ik al radio programma’s op de bandrecorder. Ik heb in mijn jonge jaren zowel Michael Jackson (met piepstemmetje ‘Hi, I am Michael, so glad to be in the studio’) als Madonna virtueel geïnterviewd. De lat lag toen al lekker hoog ;-).
Zichtbaar
Verder veranderde alle speelpartijtjes met vriendinnen en nichtjes in playbackshows. Toneel trok me heel erg, maar ik vond het veel te eng op het podium. Dus bleef ik een beetje op de achtergrond met decor bouwen, schminken en anderen moed inpraten. Zichtbaar zijn en in het licht staan was toen al ‘een dingetje’.
Op mijn 18e schreef ik me in bij een castingbureau en ik heb sindsdien in heel veel films gefigureerd. Even in de huid van een ander kruipen vind ik nog steeds leuk, maar het toneel vermijd ik angstvallig.
Het reizen ‘beperkte’ zich tot 2 keer per jaar met mijn vriendje naar Tunesië, diverse Canarische Eilanden, en heel veel Griekse eilanden. In een tussenjaar zou ik gaan werken en geld verdienen om een tijdje in Spanje te wonen. Ik kreeg een baantje in een leuke kantoorboekhandel in het dorp en deed een cursus Spaans. Het baantje beviel goed en ik bleef hangen in het dorp. Verder dan een maand vakantievieren op Ibiza is het qua ‘wonen in Spanje’ niet gekomen.
Toerisme
Na het tussenjaar ging ik toch maar studeren. Je moet wat. De Hogeschool voor Toerisme in Breda trok me niet vanwege de locatie en ik besloot Recreatie, Toerisme en Cultuur te gaan studeren aan de Hogeschool Midden Nederland in Amersfoort. Dat leek me een lekker brede studie. Dat viel vies tegen omdat ik na 1 jaar een richting moest kiezen en ik geen idee had welke richting dat moest zijn. Ik wilde geen animator op een camping worden, geen baan in een hotel en cultuureducatie vond ik ook te saai. Dus na een hele toffe stage bij een organisatie voor kindervakanties (Vinea) besloot ik het over een andere boeg te gooien en Algemene Letteren te gaan studeren in Utrecht. Mijn wens om psychologie of architectuur te studeren, liepen stuk op mijn discalculi, ik klap dicht als ik getallen zie.
Dramaturgie
Ik aan de universiteit studeren….dat had ik nooit verwacht. Ik had MBO advies dus ik vond het nogal stoer dat het me lukte om hoge cijfers te halen op de Universiteit in Utrecht. Ik deed Spaanse taal- en cultuur, Latijns-Amerikaanse literatuur, een boel filosofie-, psychologie- en filmgeschiedenisvakken. Na een jaar concludeerde ik dat ik de filmvakken het gaafst vond en besloot ik me te specialiseren in dramaturgie. “Dramaturgie stippelt de context uit voor het publiek”.
Produceren
Door een zeer heftige periode in mijn leven en de burn-out die het gevolg was, lukte het me niet om mijn studie af te ronden. De studie adviseur dwong me om (tijdelijk) te stoppen met mijn studie. Omdat ik niet van stilzitten houd besloot ik de praktijk in te gaan (dat universitair gedoe was toch allemaal gebakken lucht vond ik, wat maakt een papiertje meer of minder uit?). Produceren leek me wel leuk en daar rolde ik via een castingklus vrij soepel in. Na een paar jaar enorme stress en keihard werken (wel supertof werk, maar weken van 100 uur waren normaal) besloot ik het roer om te gooien. Even wat rustiger aan. Een baan op een advocatenkantoor klonk aantrekkelijk. Een jaartje ‘secretaresse spelen’, best goed verdienen en gewoon nine to five, leek me wel wat. En, advocaten zijn eigenlijk een soort psychologen/acteurs die het probleem van hun client onderzoeken, verwoorden en namens hen het woord voeren op het toneel dat de rechtbank heet. Met name de pleidooien vond ik leuk om uit te werken.
Advocatuur
Dat 1 jaartje uit zou lopen tot 14 jaar had ik nooit verwacht. En zeker niet gepland. Het comfort van een prima salaris, collega’s die als familie voelden en een fijne sfeer hebben mijn ambities een beetje in toom gehouden.
Van de hoge duikplank
Dat die ambities er wel waren zorgde ervoor dat ik niet echt happy was. Maar ik vond dat ik niet moest zeuren en blij moest zijn met wat ik had. Ik durfde de sprong van de hoge echt niet te wagen. Zeker niet omdat ik in 2005 leukemie kreeg en als de dood was dat ik nooit meer een andere baan zou kunnen krijgen. In 2012 adviseerde de arbo-arts tijdens mijn weet ik hoeveelste burn-out dat het tijd was dat ik voor mezelf zou kiezen en als ik niet all the way durfde, dan maar parttime. Zo ben ik begonnen met mijn eigen bedrijf. 1 dag in de week. Low-profile, maar wel lekker eigen baas spelen en zelf mijn koers bepalen.
Reisleider
De droom om:
-te reizen,
-zelf mijn koers te bepalen,
-en anderen (ondernemers) te coachen met het onderzoeken van hun bliss, het vertellen van hun verhaal en dit (via social media) naar buiten te brengen om zo zichtbaar te worden,
krijgt vorm.
Ik ben eigenlijk een soort reisleider op jouw reis naar (online) zichtbaarheid.
Wat wilde jij worden? #WhenIwas15
En is dat gelukt?
Zo niet, dan denk ik graag met je mee wat jouw bliss is en hoe je deze kunt verwoorden en vervolgens kunt gaan delen met de wereld.